Heimat- und Verkehrsverein (HVV)
 63785 Obernburg am Main

De bayrisch Läib vor de Buweschul

De bayrisch Läib kimmt sou leischt nit in Wut.
Er lait do wie e Scheefsche sou fromm un sou gut.
Däfft scho zu em hiegäin, es is nix debai,
gäi hi, färsch disch ni, ä frißt disch ni glai.

Ä gibt uf des weißblaue Ländsche wouhl åcht.
Isch waß a kån Zwadde, därs sou treu bewacht
Un dä sou scharf ufbasst, un därs dud sou gähn,
Dass nit ebbes soim Lånd gschieht und soine Herrn.

Wånns’ den sou oguxst als häd ä die Ache zu,
dä bayrisch Läib, dä gennt sisch e Ruh.
Un kem äwä de Fåind, dem gengs wohl schläscht,
dä Läib häd ihn lengst scho von weidem äschbäscht.

Dem Fåind hilft dånn kå Flinde, kån Säwel, kå Schild
Dä bayrisch Läib fährd uf’n lous kreizdeifelswild.
Un wenn ä nid ausreißt, dånn gäit’s em ån Kråche,
båld hod’en de Läib mit de Tatze erschlåche.

Du bairischer Läib, ja sou loss isch mäs gefalle.
En Freund hoste gähn, em Fåind zeischsde die Kralle.
Hålt aus vor dem Schulhouf un loss disch ni vertreiwe
Un wills unser Herrgott, sells lång noch sou bleiwe.

Gschieht äwwer äbbes unserm bayrische Lånd,
Dånn seun mir Soldåte mid dir bei de Hånd.
 

(Vorgetragen bei der Prinzregenten-Schulfeier 1911)

 

Nach Unterlagen von Resi Priol