Die oahne seun mid de Unnerhos schnell ins Wasser gflizt, die oanner hewwe owocht gebaßd, daß die Sischerheitsnodel am Unnerhemm joa ni verridschd. Mid zommegebunnenem Schilf seun mä de Moa riwwer un niwwer un hewwe uns leri Dose un Fohrrodschleisch rimmgebunne. Mir all hewwe im Moa orsch gud schwimme gelernd Drotz ofachste Middel, ohne Uffsischt un ohne Geld.
Dess sell ni haase, daß des alles woar. Die Weschfraa von die Blaaschwiese hod uns monschmol gejochd. Debei hätt se gscheider uff die Gens owocht gebaßd die jeden Doach ihr Gschäft uff die Wesch gemocht. Wenn die Sunn weg wor seun die Gens all wiedder hoam, die Kabellegass nuff, die Remerschtroß niwwer, im Stall geschlofe un morschens widder all nob on de Moa. Mir hewwe ohwens unser Schmiß dann krischd, weil die Unnerhos naß woar und de Oasch unnerkiehld.
|